Het is alweer een paar weken geleden sinds mijn laatste bericht en het is een drukke periode geweest!
Het is me gelukt om te verhuizen van mijn tijdelijke huisvesting naar mijn huis voor de lange termijn aan de rand van Basel. Het is heerlijk om niet langer jongensracers in hun BMW's langs mijn raam te horen rijden om 1 uur 's nachts met hun muziek blèrend, en natuurlijk om in een gebied te wonen dat groter is dan 30 vierkante meter! Er zijn natuurlijk ook nadelen, namelijk het feit dat ik nu 45 minuten moet pendelen, zij het gemakkelijk met een rechtstreekse tram, maar ook het feit dat mijn appartement enorm groot is en leeg staat! Toen mijn man en ik besloten om terug te verhuizen naar Europa, besloten we om onze meubels niet te verschepen, omdat we wisten dat onze Amerikaanse meubels waarschijnlijk niet zouden passen in een Europees appartement. Hoewel het bevrijdend was om alles te verkopen of te doneren, is het nu ook de reden waarom ik op een matras op de grond slaap (in afwachting van mijn man om het bed te bouwen) en dat een IKEA-bank het enige meubelstuk in mijn woonkamer is. Gordijnen, tv's, eettafels en andere meubels staan allemaal op de boodschappenlijst en zullen worden toegewezen aan mijn man als een "te doen" zodra hij arriveert.
Over aankomen gesproken, dit is het andere spannende deel. Na 3 lange maanden hebben de Zwitserse autoriteiten mijn man eindelijk zijn visum verleend. Het kanton waar ik woonde stuurde mij de goedkeuring van mijn e-mail, die ik vervolgens naar mijn man stuurde. Hij stuurde dit samen met zijn paspoort naar het Zwitserse consulaat in San Francisco en zij gaven zijn visum af, hoera!!!!
We zijn pas 3 maanden uit elkaar, maar het voelt als een hele lange tijd, en hoewel we ons al een jaar voorbereiden op de verhuizing, begint het nu echt te dagen! Tot nu toe was het voor hem altijd iets dat in de toekomst zou gebeuren, en nu hij zijn visum in handen heeft, begint het tot hem door te dringen dat het echt gaat gebeuren! Hij moet nu beginnen met het leeghalen van ons huis en dit en onze auto klaarmaken voor de verkoop. Dit betekent ook de logistiek rond krijgen voor het importeren van onze dieren; wat altijd onze prioriteit is geweest! Tijd om contact op te nemen met onze banken, verzekeringsmaatschappijen, verhuisbedrijven voor huisdieren, makelaar in de VS en nog veel meer om de verhuizing af te ronden.
Wat Zwitserland betreft, heb ik vanwege de quarantaine-eisen voor Amerikanen die het land binnenkomen een voorraad voedsel en andere spullen ingeslagen om het gezin 10 dagen te kunnen onderhouden. Ik weet dat mijn vriezer, net als veel Europese koelkasten, net groot genoeg is voor twee pizza's en niet veel anders. Maar hoe dan ook, ik stort me op het inslaan van voorraden, waaronder veel pasta! Ik waag me zelfs aan de Aziatische winkels in de buurt van ons kantoor, waar ze niet alleen een grote selectie warm Indiaas eten hebben, maar ook een goede selectie kruiden verkopen, waar mijn man uit Louisiana die van kruiden houdt erg blij mee zal zijn.
Tijd om mijn vlucht te boeken en natuurlijk mijn PCR-test!